De eerste groep enthousiastelingen kwam toe en zag al snel dat er zou geschilderd worden. Dat schrikte sommigen wel af, dat zag je zo. Dan maar iets zingen met allemaal; een canon over de herfst. Knap hoor, zo in één twee drie!
Na een inleiding over Béla Bartok én Kazimir Malevich gingen ze grensverleggend aan het werk.
Opdracht om met zelfgemaakte verf (= pigmenten en melk) ofwel een figuur ofwel een landschap ofwel iets abstract te schilderen.
Hier en daar zag je studenten die tekenden met verf ipv te schilderen. Interessant, hoe krijg je daar verandering in? Anderen zeiden na 15' dat ze klaar waren terwijl dat eigenlijk niet zo voelde.
Het was een ontzettend rijke ervaring om deze gasten te zien tot schilderen komen, om ze te leren vlakken maken en steeds voorzichtjes over hun eigen grens te zien gaan. Of alvast hun eigen grens aftasten en er misschien op kunstzinnig vlak een andere keer dan wel over te gaan.
Ook interessant om te zien welke jongeren zich wél verbinden met het werk en anderen aan de oppervlakte blijven. Deze die echt in hun werk gekropen zijn, hadden net voldoende tijd. Laat het dan toch ook maar een oefening geweest zijn tegen het vluchtige, het even tussendoor een kunstwerk maken.
Sommigen kwamen zelfs 2 keer en brachten hun enthousiasme over aan groep 2 of 3. De jongens waren opvallend aangenaam gemotiveerd om er een prachtig werk van te maken. En hoe iedereen afzonderlijk straalde als je zijn werk ook kon prijzen, in gelijk welk facet.
Heuse meesterwerken daar, proficiat aan alle studenten!! Het was aangenaam en vooral deugddoend!
Het was aan iedereen te zien dat er daar bij ARTuur met kleur gewerkt is. Rode wangen, rode handen, rode vloer en al de rest...
Rood van het vuur, rood van enthousiasme!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten